zaterdag 24 oktober 2015

413. Homobloed bestaat niet, homodiscriminatie wel

Vanaf 1 september 2021 mogen mannen die een 'duurzame' (meer dan twaalf maanden) en monogame relatie met een man hebben weer bloed doneren. Sinds 1982 mochten mannen die seks hadden met mannen geen bloed doneren. Heel lang gold de belachelijke regel dat als je als 16-jarige een leeftijdsgenoot had afgetrokken dat je dan jouw hele leven geen bloeddonor mocht worden. Homomannen die altijd veilige seks hadden, vielen onder dit verbod terwijl zelfverklaarde heteromannen gewoon hun gang mochten gaan. Twee grote vooroordelen speelden daarbij een rol. De meeste beleidsmakers gingen er van uit dat seks tussen mannen vrijwel altijd anale seks was en dat homomannen niet bereid zouden zijn om over hun seks te praten. Uit onderzoek van Homostudies Utrecht was allang gebleken dat dit niet klopte. Zeker de helft van Nederlandse homomannen deed niet aan anale seks en vrijwel iedereen was heel openhartig over het eigen seksleven. Mijn uitgangspunt was al die bijna veertig jaar dat het niet gaat om de seksuele voorkeur van betrokkenen maar of zij het al dan niet veilig deden. Homobloed bestaat niet maar (anti)homodiscriminatie wel.

Tot 2015 levenslang verboden bloed te doneren
In de NRC van 2 september 2021 staat een artikel over deze discriminatiegeschiedenis. Ik citeer: "Tot 2015 werd mannen levenslang verboden bloed te doneren als ze één keer seks hadden gehad met een man. Dat jaar noemde het College voor de Rechten van de Mens dit beleid te streng. Daarna moesten mannen zich een jaar onthouden van seks met een man om te mogen doneren, wat in 2019 werd verkort tot vier maanden. 'Van de zotte', vindt Thom de Vries (32), die twaalf jaar een monogame relatie heeft met een man en bloed wil doneren. 'Andere mannen en vrouwen mogen elk weekend een ander hebben'. (..) Met het nieuwe beleid is er nog steeds ongelijkheid: mannen die niet al een jaar een monogame relatie hebben, moeten zich alsnog vier maanden onthouden van seks met mannen. 'Ze kijken niet naar de risico's', zegt aankomend donor De Vries. 'Mannen die veilige seks hebben, moeten ook mogen doneren' (...) Op dit moment onderzoekt Sanquin met de Universiteit Maastricht - 'met verstand van alle soorten seks' - welke vragen precies gesteld moeten worden en hoe die ervaren worden. 'Zonder tegenslagen' zal iedere man met een 'veilige levensstijl' vanaf eind volgend jaar donor kunnen worden, zegt Zaaijer (Sanquin, woordvoerder, RT). 'Maar dat duurt te lang om niets te doen. Daar voelen wij ons ook toenemend ongemakkelijk bij.' Vandaar nu alvast de tussenstap voor monogame relaties. Nederland lijkt hierin niet bepaald voorop te lopen. Zo'n twintig landen maken al geen onderscheid tussen homo- en heteroseksuele donoren, zoals Spanje, Italië, Polen en Israël. (...) 'Gelijke behandeling gaat niet om of je iedereen hetzelfde vraagt, maar wat je daar vervolgens mee doet', zegt Verweij" (ethicus). Het COC is nu blij met deze stap vooruit.

Nederland is al sinds 2001 geen voorloper meer
Sinds de openstelling van het huwelijk voor paren van gelijk geslacht in 2001 dachten veel Nederlanders dat Nederland een voorloper was. Maar ook uit dit voorbeeld van het bloed doneren blijkt dat dit al lang niet meer het geval is. Dat heet de wet van de remmende voorsprong. Als er wat vooruitgang geboekt is, gaat men te snel achterover leunen. Maar echte gelijkberechtiging is niet een kwestie van een wet alleen. Gelijkwaardigheid in veelvormigheid moet iedere generatie weer opnieuw bereikt worden. Het feit dat het woord homo nog steeds een scheldwoord is op scholen en zelfs tot in de Tweede Kamer toont aan dat er nog altijd veel werk aan de winkel is. Maar aanhouders zullen winnen!





Naschrift. Mediakritiek
Het best bekeken in deze serie is nummer 226 over  Terugblik op 2017: populismegolf gestopt (de grootste stijger in mijn hele blog). Dat wordt in populariteit gevolgd door de blognummers 80 over de World Press Photo 2014, het nummer 4 over Levensgevaarlijke preutsheid (de tweede stijger in deze serie), het nummer 277 over De fabel van de gele hesjes & klaagschaamte (de eerste stijger in deze serie), nummer 74 over Valse nichten, nummer 139 over Referendum? Schijnvertoning!, het nummer 34 over Vijf misverstanden over democratie (de derde stijger in deze groep), nr. 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), het nummer 186 Populismegolf gestopt in Nederland en als tiende het nummer 184 over CDA-aanval op zelfbeschikking (1): Nederland is geen christelijk land. 


Naschrift. Homoseksualiteit in Nederland
Als hoogste eindigde in deze serie het blogbericht nr. 51 over Homostudies (de grootste stijger in deze groep). Binnen deze categorie gevolgd door de berichten 114 over Identiteit als keuze (ook een grote stijger), nr. 78 over Homoseks en jongeren, nummer 144 over de vraag: Is homo-nieuws geen nieuws? (1), nummer 72 over Misleidend onderzoek ontstaan homoseksualiteit, nummer 60 over Homovoorlichting, nr. 128 over Homovluchtelingen, nummer 36 over Lesbisch ouderschap, het nummer 162 over Homovoorlichting op school moet beter en nummer 221 over #MeToo (2) Job Gosschalk. Uit deze blogberichten blijkt dat nog heel veel voorlichting over homoseksualiteit gegeven moet worden. Een film die daar zeer geschikt voor is: 'Jongens'. Dat geldt eveneens voor het filmpje 'In a Heartbeat'.


Naschrift. Mijn eigen homoverleden
Bovenaan staat blogbericht 32 over Mijn eerste vriendje. De andere berichten over mijn persoonlijk homoverleden die goed bekeken werden, waren nummer 45 over Gerard Reve & Antoine Bodar,  37 over Rampenzomer 1967,  nummer 40 over Benno Premsela, een nieuwe vader, nummer 74 over Valse nichten (grootste stijger in deze serie), nummer 28 over mijn eigen Homojeugd,  nummer 47 over een Leerzaam avontuur, nummer 108 over Homodok, Homologie, Urania, Vrolijk & Schorer, nummer 104 over Mijn rol in het COC  en het nummer 39 over hoe ik werd Gered door een studentendecaan. Deze blogberichten zijn allemaal terug te vinden in mijn memoires ('Humanisme als zelfbeschikking') uit 2016.


Naschrift. Wereldwijde homovervolging
Het meest gelezen blogbericht hierover is nummer 29 over het homovijandige Rusland. Dat wordt in deze groep gevolgd door bericht 19 over de noodlottige Britse invloed op de wereldwijde homovervolging, door 4 over levensgevaarlijke preutsheid, door bericht 72 over het misleidend onderzoek naar het ontstaan van homoseksualiteit, door bericht 282 over Vaticaan is géén "homogemeenschap"! (grootste stijger in deze serie), door bericht 128 over homovluchtelingen, door bericht 64 over homohaters, door bericht 79 over Alan Turing (1912-1954), door bericht 281 over regenboogvlag sluit niemand buiten en door 148 over de grootste aanslag op een homo/lesbische bijeenkomst in Amerika in Orlando.

Wie behoefte heeft aan positieve berichten op dit gebied verwijs ik graag naar de alsmaar toenemende huwelijksgelijkberechtiging. En ook naar mijn redenering dat door velen ten onrechte wordt aangenomen dat bijbel- en koranteksten homoseksualiteit verbieden: zie hierover mijn hoofdstuk over "Homoseksualiteit als toetssteen: islam, christendom en humanisme onderling vergeleken" in: Bert Gasenbeek en Floris van den Berg (red); Rob Tielman, een begeesterd humanist", uitgegeven door Uitgeverij Papieren Tijger (Breda 2010). Klik hier voor enkele bijbelse overwegingen om homohaat te bestrijden en hier voor enkele islamitische overwegingen die gelukkig een meer genuanceerde aandacht geven. 




Vlogberichten
Inmiddels zijn dertien vlogberichten verschenen:
1. Aanleiding memoires Rob Tielman, (het op twee na meest bekeken vlogbericht)
2. Boerkini's welkom op het naaktstrand, (het op een na meest bekeken vlogbericht)
3. Homo(zelf)haat(het op vier na meest bekeken vlogbericht)
4. Tegen homoporno en voor homo-erotiek, (met > 1000 het meest bekeken vlogbericht)
5. Geweld en preutsheid in de VS, (het minst bekeken vlogbericht)
6. Nederlandse en puriteinse tradities in de VS, (op vier na minst bekeken vlogbericht)
7. Frieslands 'iepen mienskip', (het meest bekeken Friese vlogbericht)
8. Friezen uitvinders poldermodel, (het gemiddeld bekeken Friese vlogbericht)
9. Atlas van Friesland(het minst bekeken Friese vlogbericht)
10. Homoseksualiteit en homocultuur, (het op drie na meest bekeken vlogbericht)
11. Internetdating homo's en beeldvorming, (het op drie na minst bekeken vlogbericht)
12. Misverstanden rond Europese Unie (het op een na minst bekeken vlogbericht)  en
13. Humanisme is niet het bestrijden van godsdienst. (het op twee na minst bekeken vlogbericht)




116. IHEU en de spionage door CIA & KGB


Als beginnend voorzitter (1986-1998) van de International Humanist and Ethical Union  (IHEU)  werd ik herhaaldelijk gewaarschuwd dat de CIA en de KGB onze organisatie bespioneerden. Mijn antwoord was steevast: "fijn, want dat betekent dat we serieus genomen worden en we kennelijk een evenwichtig beleid voeren!" Wat heeft dit te maken met homoseksualiteit als toetssteen? Een vreemde vraag misschien maar dat ga ik hieronder uitleggen.

CIA
Wat de CIA betreft, was hun belangstelling voor de IHEU te verklaren omdat humanisten in de VS als handlangers van de Sovjet Unie werden beschouwd. Dat was nogal lachwekkend want in tegenstelling tot de wel toegelaten kerken werden humanistische organisaties in de communistische landen stelselmatig verboden. Met uitzondering van de DDR toen eind jaren tachtig daar een Freidenkerverband werd opgericht met onmiddellijk tienduizenden leden. Dat was nogal verdacht want zoiets was in de humanistische geschiedenis nog nooit voorgekomen. Zie: 'Rob Tielman, Humanistische emancipatiebewegingen' in: 'Paul Cliteur (red), Geschiedenis van het humanisme' (Amsterdam 1991 blz. 289-302). Toen dit Deutsche Freidenkerverband lid van de IHEU wilde worden, ging ik in Oost-Berlijn op werkbezoek.  De Stasi-mentaliteit van de Oost-Duitse geheime dienst was overduidelijk. Ik bracht ze in grote verwarring door te vragen hoe zij over homoseksualiteit dachten. Ze vroegen mij wat ze er volgens de IHEU van moesten vinden. Ik antwoordde dat het heel humanistisch was om daar zelf een opvatting over te hebben. Daar kwamen ze niet uit! Het lidmaatschap werd door de IHEU geweigerd en een paar maanden later bleek het inderdaad om een Stasi-mantelorganisatie te gaan. Tot zover de vooroordelen van de CIA.

KGB
De KGB heb ik in 1987 om de tuin geleid toen ik namens de IHEU aan Andrej Sacharov persoonlijk wilde mededelen dat wij aan hem de International Humanist Award wilden uitreiken. Met behulp van de adviezen van ervaringsdeskundige Bart Tromp ging ik vermomd als toerist naar Moskou. De groep Nederlandse toeristen werd zoals gebruikelijk ondergebracht in een hotel waar tientallen Nederlandstalige KGB-spionnen de toeristen afluisterden. Iedereen moest de paspoorten bij het hotel inleveren om te voorkomen dat men buiten de groep om de stad in zou trekken. Dat paspoort had ik echter wel nodig om binnen te komen bij de Nederlandse ambassade om het doel van mijn reis uit te leggen en er voor te zorgen dat zij mij zouden steunen als ik in problemen zou komen.

Ik voerde daarom in mijn hotelkamer een toneelstukje op dat het hotel mijn paspoort had gestolen en dat ik naar de ambassade zou gaan om deze diefstal van staatseigendom aan te geven. En ja hoor: de volgende ochtend werd het paspoort vriendelijk aan mij gegeven. Alles verliep volgens plan. Ik stelde de ambassade zodanig op de hoogte dat eventuele afluisteraars niets ervan konden begrijpen. Aan plattegronden van Moskou was aldaar niet te komen maar ik had thuis mijn huiswerk gedaan en de metroroute en het adres van Sacharov uit mijn hoofd geleerd. Bovendien wist ik van Bart Tromp dat de KGB-bewaking op een bepaalde dag per week slecht was omdat in de lift wel maar in het trappenhuis geen KGB-agent aanwezig was.

Zo kwam ik hijgend aan bij de voordeur waar zijn vrouw Jelena Bonner mij verbaasd open deed. Zij wist gelukkig van het bestaan van de IHEU en liet mij binnen alwaar ik Andrej Sacharov ontmoette. Hij maakte het aldaar bekende gebaar dat wij afgeluisterd werden en ik begon daarom met een lofzang op de geweldige grondwet van de Sovjet Unie en op het beleid van partijleider Gorbatsjov. Hij was erg blij met de prijs die hij gelukkig nog voor zijn dood in ontvangst kon nemen in New York.

Naschrift:
Mijn memoires "Humanisme als zelfbeschikking, levensherinneringen van een homohumanist" zijn november 2016 uitgegeven bij de Papieren Tijger Breda.

Naschrift: in mijn blog plaats ik onder andere conceptteksten voor mijn memoires die eind 2016 als boek zullen verschijnen. Mijn eigen blogteksten zal ik niet steeds als citaat aanhalen. Dat doe ik wel met het aanhalen van eigen teksten die elders zijn verschenen, met bronvermelding.